Jaar in jaar uit: dezelfde schuur, dezelfde schotten, dezelfde gereedschappen. Jaar in jaar uit: Zoveel hetzelfde, maar toch net een beetje anders.

Het groen verliest kleur en de vlaggen strijken, zodra de bollen beginnen te groeien…

Van generatie op generatie een stille herinnering dat niets vanzelfsprekend is…

Alleen op de vlakte kijkt ze zwijgend toe hoe haar landschap veranderd… 

Gouden aren knisperen in de brandende zon.
Stilte voor de storm die het kaf van het koren laat scheiden…

De grond breekt open in de kracht van de zon en opent haar geheimen als een oud schilderij…

Lange schaduwen veranderen het diepe groen
in het zwart van de nacht…

Zodra de schuurdeuren openen en het geluid van trekkers de lucht vult, verschijnen ze vanuit alle windrichtingen alsof ze nooit zijn weggeweest…