Algemeen
Geen foto uit mijn project Wortels is gemaakt omdat het moest, met het boek in mijn achterhoofd of met verwachtingen waar ik aan moest voldoen. De foto’s zijn gemaakt omdat ik zin had om te spelen, te ontdekken, rust in mijn hoofd nodig had. Omdat ik iets zag waardoor ik getriggerd werd om die foto te maken en die emoties brengt de beelden tot leven.
Stuk voor stuk geprint op zuurvrij hähnemühle fine-art papier, passend bij de foto. Afgewerkt in een handgemaakte houten baklijst waarin de foto iets verzonken ligt, met een kleine afstand tot de rand waardoor je een zwevend effect creëert. Daarbij wordt ieder exemplaar geleverd met een certificaat van echtheid.
Dit alles maakt van iedere print een uniek en exclusief kunstwerk dat in zeer beperkte oplage gedrukt wordt.
Verkrijgbaar tot 31 maart 2024
Exclusieve fotoprints
Bestel een print voor 6 december (dan wordt deze nog voor de kerst thuis bezorgd) en ontvang het boek Wortels cadeau!
Materiaal: Bamboo Naturel Fine Art, hähnemühle afgewerkt in handgemaakte donkerbruine houten baklijst
€ 425,00 – € 1.425,00
Meer informatie over de prints
Laatste adem van de winter, 2021 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto: Naarmate het voorjaar dichterbij komt zie je de onrust in mijn man groeien.
Zijn gedachten worden gevuld met het verlangen om het land op te gaan en als het dan eindelijk zover is, valt alle stress van hem af en moet alles daarvoor wijken. Het land wordt klaargemaakt en de zaaimachine wordt gevuld.
In een paar dagen tijd worden de tarwe- en suikerbieten zaden gezaaid. Mijn man en zijn vader gaan door totdat moeder natuur weer op de pauzeknop drukt. In dit geval om haar laatste adem van de winter uit te blazen.
Kokmeeuw, 2022 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
In een golfbeweging vliegen de kokmeeuwen voor de trekker op, om vervolgens achter de ruggenfrees weer neer te dalen. Rij voor rij wordt de grond klaargemaakt om witlof en wortelen te kunnen zaaien en met die bewerking komt veel voedsel (wormen) vrij waar de vogels van smullen. Dat geeft een drukte van belang rondom de trekker. Ruziën, samen vliegen, vechten om een worm, alles komt voorbij. Het lijkt wel een familie.
Kom tot bloei, 2018 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
De temperaturen lopen op en ik denk dat wanneer je naast de gewassen gaat zitten, je ze letterlijk ziet groeien. Aangeraakt door het gouden zonlicht, staan de lila kleurige bloemknoppen van de biltdtstar aardappelen op het punt van ontvouwen. Eenmaal open weerkaatsen ze het licht van de zon en vormen samen een zee van lila kleurige sterren tussen het donkergroene blad.
Zomergoud, 2022 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
De kopjes hangen en bijna alle vocht is uit de plant verdwenen, wat de gouden kleur veroorzaakt. Mijn man loopt met een tas door het tarweveld heen om aren te verzamelen. Eenmaal weer terug gaan we samen in de tuin zitten om letterlijk het kaf van het koren te scheiden. Ook onze kinderen helpen mee en met de tong uit de mond wrijven ze verwoed alle aren tussen hun handjes om de koren los te krijgen. Als alles klaar is blaast hij nog een keer over de tarwekorrels heen om zoveel mogelijk stof en losse blaadjes weg te krijgen. Dan stopt hij de koren in de vochtmeter die nog van zijn opa is geweest. 16% vocht geeft de teller aan. De combine kan het land op. De tarwe is klaar voor de oogst.
Als de tijd lijkt stil te staan, 2022 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
Het land is in rust en daarmee wij ook. Onze dagen worden gevuld met klussen die de rest van het jaar blijven liggen terwijl de aardappels liggen te rusten in de schuur tot ze worden opgehaald om verwerkt te worden tot patat.
Ongeveer 260 ton aardappelen ligt er achter deze schotten die, al bijna veertig jaar, op deze manier worden gebruikt. Met luchtkokers, die onder de aardappelen door lopen, worden de aardappels droog geblazen en de omgevingstemperatuur zo constant mogelijk gehouden.
Storm op komst, 2019 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
Mijn man is in het land aan het werk als hij mij opbelt. ‘Eigenlijk moet je nu naar buiten lopen en je camera meenemen. ‘Niets zo indrukwekkend als een vrij uitzicht met storm op komst’. Als ik naar buiten loop, begrijp ik meteen wat hij bedoelt. In de verte pakken donkere wolken zich samen en vormen een muur die op ons afkomt. De wind trekt aan en de eerste wolk wordt van binnenuit verlicht. Na het maken van een paar foto’s, vlieg ik snel weer naar binnen.
Gestreken vlaggen, 2015 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
Eindeloze rijen van blauw/grijs loof kleuren langzaam bruin en sterven af en buigen om. Pas als het loof is gestreken worden de rode uien goed zichtbaar en zijn ze klaar voor de oogst. De oogstmachine schept de uienbollen op, snijd het loof eraf en legt ze in lange rijen op een hoop te drogen. Een paar dagen later worden de uien van het land gehaald en op het erf op de vrachtwagen geladen. Wanneer ik de deur uit stap dringt de scherpe geur van uien mijn neus binnen. Met een diepe zucht en gelaten blik kijk ik naar de waslijn. Ik was vergeten dat het niet handig was om vanochtend de was buiten te hangen.
Zee van groen, 2022 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
Grenzend aan ons land zie je in de verte een terp met daarop de lichtwachterswoning Oud Kraggenburg. Ooit was het een vuurtoreneiland gecreëerd door Zwolle vanuit de wens om derde havenstad van Nederland te worden. Het licht van de vuurtoren schijnt niet meer, maar een klein eiland is het nog wel. Een eiland in een zee van groen.
Kroonjuweel, 2019 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
Wanneer alles van het land is, staan de suikerbieten nog fier overeind met een grote kroon van bladeren om de maximale hoeveelheid zon op te vangen. Al dat licht wordt gebruikt om zoveel mogelijk suiker aan te maken. Van september tot januari start de suikerbietencampagne. Een van de meest efficiënte logistieke systemen ter wereld. Zes dagen per week, vierentwintig uur per dag, boerderij voor boerderij wordt vrachtwagen na vrachtwagen gevuld door een kraan zodat de suikerbietenfabriek non-stop kan door blijven draaien. In de verte horen we gerommel alsof er onweer op komst is, maar het is het geluid van vallende bieten die, bij een boer verderop, in de vrachtwagen worden geladen. Vannacht zullen ze voor de tweede keer dit jaar bij ons langskomen om de bieten op te laden. De rest van de bieten mag nog even in de grond blijven tot wij aan de beurt zijn voor de derde en laatste ronde.
Rollende golven, 2021 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
‘Uren achter elkaar op de trekker. Heen en weer, iedere keer hetzelfde met het gebrom van de trekker om je heen, kruipend over de akkers. ‘Volgens mij zou ik in slaap vallen,’ verzucht ik.
‘Het geeft me alle tijd om goed over alles na te denken,’ zegt mijn man. ‘Over het afgelopen seizoen wat er goed ging, wat beter kan en over het komende seizoen, welke keuzes we moeten maken. Ploegen is wat dat betreft de perfecte afsluiting en start van de seizoenen’.
Er valt een aangename stilte, terwijl de trekker voortploegt. Ik draai mij om zodat ik kan kijken wat er achter de trekker gebeurt. Gebiologeerd staar ik naar hoe de ploegscharen de grond in beweging brengen. Een continu proces van de ondergrond bovenhalen en de bovengrond naar beneden. Als het rollen van een golf maar dan kaarsrecht en strak. Het heeft haast een hypnotiserend effect.
Zeeklei, bron van leven 2023 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
Ooit bodem van de Zuiderzee, nu de basis van ons werk en leven. De bodem werkt alles naar boven, de grond uit. Een beetje zoals je huid een splinter naar buiten duwt. Door de jaren heen hebben we echt van alles gevonden. Zoals pijpenkopjes waar de zeelui vroeger uit rookten, maar ook een deel van een scheepsschroef en een hoefijzer. Jaar in jaar uit koesteren, verzorgen en voeden wij haar, want zonder onze bodem zijn we nergens. Het moment dat de bodem zich opent en de eerste groene kiemblaadjes kwetsbaar en klein zichtbaar worden is pure magie.
Sterrennacht, 2023 (Uit de serie: Wortels)
Over de foto:
De allereerste keer dat ik het erf van de boerderij op reed, was eind februari 2009. Het was een uur of zes ‘s avonds en het was al volledig donker buiten. Zo donker, dat ik moeite had met oriënteren. Er was geen lantaarnpaal om mij de weg te wijzen en het enige dat ik zag was het licht van het huis en de contouren van een grote schuur. Maar wat ik zag toen ik de auto uitstapte en naar boven keek, benam mij de adem. Ik kon mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst zoveel sterren had gezien.
Reviews
