Het is mei 2015, zoals ieder jaar wordt ook dit Hemelvaartsweekend de feestweek bij ons in het dorp georganiseerd. Jong en oud doen mee met alle activiteiten en zo is er tijdens de familieavond ook een loterij waarbij je best gave prijzen kan winnen, gefinancierd door lokale ondernemers om de feestweek te supporten. 
Zo mocht ik ook mijn bijdrage leveren. Ik voegde een cadeaubon voor een fotoshoot naar keuze toe die iemand kon winnen. Wanneer de cadeaubon die ik had gedoneerd aan de beurt is voor de verloting, houd ik mijn adem in. Ik ben erg nieuwsgierig wie deze gaat winnen.

Het nummer wordt omgeroepen en ik zie mijn schoonmoeder naar voren lopen.

Verbaasd knipper ik met mijn ogen, maar ik zie het toch echt goed. Van de honderden verkochte lootjes, is het uitgerekend mijn schoonmoeder die MIJN prijs wint.

Enigszins teleurgesteld loop ik later naar haar toe. De cadeaubon is zo een beetje nutteloos, denk ik bij mijzelf.

1: Als familie hoeft ze nooit te betalen voor mijn foto’s en
2: Een familieshoot waar ik ook bij op sta laat ik liever door een andere fotograaf doen.

Ik besluit om eerst niets te zeggen en af te wachten waar zij mee komt en wat blijkt? Ze is super blij met de prijs. Ze vroeg zich namelijk af of ik het overnameproces tussen Rob en zijn vader wilde vastleggen.

Zelf had ze dat al willen doen toen zij en haar man de boerderij over namen begin jaren 80, maar fotografie was toen nog niet zo vanzelfsprekend als dat het nu is.

Uiteraard heb ik meteen aangegeven dat ik deze uitdaging ook zonder cadeaubon heel graag aan zou gaan en het zaadje werd geplant.

Enthousiast ben ik vrijwel meteen begonnen met fotograferen en is het project geëvolueerd tot wat het nu is. Een persoonlijk verhaal over het verdwijnende boerenambacht, thuiskomen en je plek in de wereld vinden, aangevuld met foto’s van ons leven op de boerderij. Prachtig vormgegeven in een boek met de titel: ‘Wortels’.

Zo nutteloos was deze cadeaubon dus niet 😉